Portrait of pensive elderly woman looking out the window.

Persbericht: Brussel, 23 november 2016

Volgens een studie van VUB-professor gerontologie Christel Geerts waarover Het Laatste Nieuws en De Morgen op woensdag, 23 november, berichtten, zijn er in Vlaanderen op dit moment 22.000 rusthuisbedden minder dan de overheid zelf nodig acht. De vaststelling dat er nooit méér rusthuisbedden hebben gestaan dan de 75.000 van vandaag, doet daar niets van af omdat we nu eenmaal met zijn allen steeds ouder worden. De doelstelling van nagenoeg 100.000 bedden die de Vlaamse overheid had vooropgesteld, wordt in de verste verte niet bereikt.

Dat alles zorgt voor lange wachtlijsten. Wie niet zwaar zorgbehoevend is, kan alvast niet meer in een woonzorgcentrum terecht, maar zelfs tienduizenden zwaar zorgbehoevende bejaarden hebben momenteel nergens plaats. Dat zulks tot schrijnende toestanden leidt voor die mensen en hun mantelzorgers hoeft geen betoog.

Vlaams minister van Welzijn Jo Vandeurzen heeft beloofd om een onderzoek te laten uitvoeren naar de zorgprognoses, zodat hij het aanbod beter kan afstemmen op de vraag.

Wat me bijzonder stoort is dat de minister nu pas in actie schiet, terwijl dit probleem helemaal niet nieuw is, maar dat men het al jarenlang had kunnen zien aankomen. Ik heb er reeds keer op keer in mijn verschillende boeken voor gewaarschuwd dat Vlaanderen, en overigens ook verschillende andere Europese landen, niet klaar zijn voor de vergrijzing!

Voor alle duidelijkheid: een verblijf in een woonzorgcentrum moet niet de eerste keuze zijn – en is dat in de praktijk ook meestal niet – maar kan voorkomen worden door de nodige ondersteunende maatregelen om mensen zo lang mogelijk thuis te laten blijven, zoals thuisverpleging, thuiszorgdiensten en gezins- en bejaardenhulp.

Als mensen uiteindelijk toch naar een woonzorgcentrum moeten, dienen ze wel de garantie te hebben dat ze er binnen een redelijke termijn, op een redelijke afstand en tegen een aanvaardbare prijs terecht kunnen.

En als het voor ons allen menens is dat we een warme samenleving willen, moet ook de kwaliteit van de zorg verbeteren. Door de al te krappe personeelsnormen die de overheid oplegt, komt de verpleeg- en zorgkundige permanentie in sommige woonzorgcentra bijna voortdurend in het gedrang bij het wegvallen van een personeelslid wegens ziekte, verlof of zwangerschap.

Onze bejaarden die hun hele actieve leven hebben bijgedragen aan de sociale zekerheid of die de zorg hebben opgenomen voor hun partner, kinderen of familieleden verdienen beter!

Geert Messiaen
Secretaris-generaal Landsbond Liberale Mutualiteiten